Eksploratorzy

Piękny zespół pałacowo - parkowy zbudowany w pierwszej połowie XVIIIw. przez Teklę z Pepłowskich i Michał Bieliński. Jednak ostateczny kształt nadała przebudowa z przełomu XIX i XXw. dokonana przez Konstantego Zamoyskiego. Obecnie muzeum. Niestety nieczynne podczas naszych odwiedzin.

_________________
Warszawiacy z krwi i kości...

W zeszłym roku przewodniczka nie pozwalała robić zdjęć wewnątrz pałacu. Ale popatrzeć jest na co. Nie chodzi mi o kilkanaście portretów Zofii z Czartoryskich Zamoyskiej. Przedsmak można znaleźć pod tym linkiem.

_________________
wygodnie jest nie wiedzieć
wygodnie jest iść spać
Lech Janerka "Epidemia epilepsji"

Każdy zwiedzający ten wspaniały pałac przechodząc przez bramę zauważy herb rodu - Jelita w postaci skrzyżowanych włóczni, a poniżej napis „To mniey boli'. Przekażę trochę informacji na ten temat dla tych którzy nie mieli szczęścia zwiedzać pałacu z przewodnikiem tak jak „Warszawiacy z krwi i kości…”.Otóż legenda mówi tak, protoplasta rodu Zamojskich, waleczny rycerz Florian Szary, w zwycięskiej bitwie pod Płowcami został ugodzony włócznią w brzuch. W tym stanie na polu walki zobaczył go król Łokietek i na jego słowa współczucia Florian odpowiedział takimi słowami, „rany poniesione w bitwie mniej bolą niż zły sąsiad z wioski” co należy rozumieć jako alegorię do sytuacji jaka panowała w Polsce pod zaborami.
W lewym skrzydle Zespołu Pałacowego godna uwagi jest kaplica pałacowa a w niej najpiękniejsza ozdoba, jest nią wykuta w białym marmurze wierna kopia nagrobka znanej z niezwykłej urody Zofii z Czartoryskich Zamoyskiej, oryginał nagrobka znajduje się w kościele Santa Croce we Florencji. W kaplicy tej młode pary mogą sobie zamówić ślub kościelny. Tu wolno robić zdjęcia które załączam.



W dawnej Teatralni obok kaplicy mieści się obecnie galeria wystaw.
W prawem skrzydle Zespołu Pałacowego mieści się Muzeum Socrealizmu oraz piękne Rozarium.
Na zapleczu pałacu można zwiedzić Ptaszarnię i wspaniale urządzone ogrody.

Bartek nie widział 13 portretów Zofii Zamoyskiej?
Nie wiem jak teraz ale rok temu rygorystycznie przestrzegano zakazu fotografowania w budynkach. Wyjątkiem była kaplica. Sprawy własnościowe uregulowano chyba też dopiero w zeszłym roku ale nie sądzę by muzeum w związku z tym zaczęło się gwałtownie zmieniać. Dotąd jego atutem było to, że prezentowało nie "zbiory" tylko rezydencję z wyposażeniem w takim stanie w jakim pozostawili ją właściciele. Ile w tym prawdy po tylu latach? Nie wiem.

_________________
wygodnie jest nie wiedzieć
wygodnie jest iść spać
Lech Janerka "Epidemia epilepsji"

W książce Łukasza Mikołaja Sadowskiego "Kostium francuski" a architektura rezydencjonalna polskiej arystokracji i ziemiaństwa w latach 1864 - 1914 wyczytałem, że dwie narożne wieże, które wyraźnie widać na kilku zdjęciach Bartka zostały dobudowane pod koniec XIX wieku, a ich górne kondygnacje nawiązywały swoim wyglądem do elewacji kaplicy Filles de la Visitation w Paryżu, ale nie to jest ważne, zaciekawiło mnie przeznaczenie tych wież - okazuje się, że mieściły one ogromne zbiorniki na wodę, a to oznacza, że były to swoistego rodzaju wieże ciśnień

_________________
"Tylko dwie rzeczy są nieskończone: wszechświat oraz ludzka głupota, choć nie jestem pewien co do tej pierwszej"
Albert Einstein

Interesuję się zwrotem i nielegalną sprzedażą majątków zagrabionych przez PRL.
W 2009 roku zwiedzałem Pałac w Kotłówce, po zakończeniu zwiedzania zadałem dyskretne pytanie przewodnikowi, czy to prawda, że wojewoda lubelski osiągnął sukces w negocjacjach z ostatnimi potomkami Zamoyskich, którzy zrzekli się praw do majątku za 17 ml zł. Padła odpowiedź - tak to prawda ale o tym się nie mówi. Ciekawe musiały być te negocjacje że można było kupić taki majątek za symboliczna złotówkę. Proszę zapoznać się z dwoma wycinkami artykułów związanych z tym tematem,.

Pałac oszałamia przepychem muzeum, Lenin straszy w powozowni - Magdalena Stopa

Po wojnie Aleksander i Jadwiga Zamoyscy wraz z dziećmi wyemigrowali najpierw do Anglii, potem do Kanady. Ich najstarszy syn, nieżyjący już Adam Zamoyski w latach 90. odwiedził kilka razy rodzinny majątek. Był szczęśliwy, że pałac ocalał, uważał, że powinien służyć jako muzeum. Bezskutecznie pragnął odzyskać kozłowieckie lasy. W 1999 r. jego rodzeństwo: Andrzej, Maria i Jadwiga oraz córka Annette wystąpili do rządu polskiego o odszkodowanie z tytułu nielegalnego znacjonalizowania majątku ruchomego, czyli wyposażenia pałacu. W lipcu 2004 r. sąd uznał ich roszczenia. Zamoyscy będą się domagać od skarbu państwa odszkodowania wysokości ok. 5 mln dolarów (40-50 proc. wartości zgromadzonych w Kozłówce dzieł sztuki).
http://turystyka.gazeta.pl/Turystyka/1, ... 83139.html


Kryzys powstrzyma zwrot majątków?
Jacek Różalski, Mariusz Jałoszewski
2009-05-31, ostatnia aktualizacja 2009-05-31 20:23

Platforma obiecała zwrot majątków zagrabionych przez PRL. Ale z powodu kryzysu, może skończyć się na obietnicach, choć brak odpowiednich przepisów będzie kosztował nas więcej niż odszkodowania
Polska jest ostatnim z dawnych krajów socjalistycznych należących do UE, w którym nie zwrócono majątków, ani nie wypłacono odszkodowań. Dopóki ustawy nie ma, dawni właściciele walczą w sądach. I często wygrywają. Wówczas Skarb Państwa ponosi koszty nieporównywalne z tymi, jakie przeznaczono na zadośćuczynienia. Przykład? W Kozłówce na lubelszczyźnie spadkobiercy właścicieli pałacu za zrzeczenie się praw do majątku dostali 17 mln zł. Podobnie może być w przypadku pałacu w Jabłonnie pod Warszawą. O jego zwrot wystąpił książę Herakliusz Lubomirski. Z kolei wojewoda mazowiecki zwrócił rodzinie Jezierskich pałac w Otwocku Wielkim koło Warszawy. A w kolejce stoją Braniccy po pałac w Wilanowie

Po Bartkowych magnoliach - Kozłówka pod koniec lata





Pomnik ku czci poległych żołnierzy francuskich z armii Napoleona





Skrzydło pałacowe mieszczące kaplicę



Skromny cmentarzyk Zamoyskich





Wnętrze kaplicy



Drugie skrzydło pałacu



Reprezentacyjna brama

Skoro temat odżył to przypomniałem sobie o tym jak to było z tym odszkodowaniem za majątek. To co napiszę nie pochodzi z żadnych źródeł pisanych. Podstawą do zwrotu majątku mogło być uznanie za niezgodne z prawem odebranie majątku w ramach reformy rolnej. W tym wypadku chodziło o to, czy budynki należące do Zamoyskich w Kozłówce były tylko i wyłącznie ich mieszkaniem. Podobno nie. Budynek zajęty przez Muzeum Socrealizmu jak i wozownia były budynkami gospodarczymi. Ostatecznie sprawa odszkodowania dotyczyły tylko wyposażenia pałacu. Za to spadkobiercy Zamoyskich otrzymali odszkodowanie - to mienie nie mogło być znacjonalizowane tym samym aktem prawnym, który pozbawił ich budynków i ziemi.

_________________
wygodnie jest nie wiedzieć
wygodnie jest iść spać
Lech Janerka "Epidemia epilepsji"

Pałac w Kozłówce wygrał w plebiscycie "7 nowych cudów Polski". Brałem udział. Mój typ jest w siódemce ale nie wygrał

_________________
wygodnie jest nie wiedzieć
wygodnie jest iść spać
Lech Janerka "Epidemia epilepsji"

Pałac w Kozłówce w sierpniu





Powozownia







Muzeum Socrealizmu



















Park przy muzeum









Gablota w toalecie Przyznam, że dawno nie zdarzyło mi sie robić zdjęć w toalecie.











Brama wjazdowa









Ogród różany

We wnętrzu pałacu zdjęcia można było robić ale bez lampy błyskowej.

Hol




Schody na piętro i klatka schodowa











Gabinet hrabiego Konstantego













Sypialnia hrabiego Konstantego







Łazienka





Mały salon

Sypialnia hrabiny











Salon czerwony















Salon biały







Gabinet hrabiego Adama Zamoyskiego







Sypialnia hrabiego Adama Zamoyskiego





Pokój egzotyczny i głębi łazienka

Kredens







Jadalnia











Biblioteka

















Szatnia

Wystawa czasowa w budynku obok pałacu













Kaplica













Ogród w stylu francuskim



















Dziedziniec przed pałacem

Oj tak, wizyta w tym pałacu bardzo zapada w pamięć, najpierw wrażenie z zewnątrz: pięknie wypielęgnowane ogrody, wspaniale zachowany budynek, przechadzające się pawie, a potem wnętrze, w którym aż w głowie się kręci od przepychu, obrazów - prawie jeden na drugim, misternie zdobionych mebli, porcelany i innych kosztowności. A czerwona komnata to prawdziwa wisienka na torcie (nie ujmując klatce schodowej:)). Z pewnością warto się tam wybrać, w końcu tak niewiele podobnych miejsc zachowało się w Polsce. Dodatkowo, przewodniczka (przynajmniej ta, która nas oprowadzała) jest bardzo profesjonalna, mówiła ciekawie, konkretnie i składnie, a i nasze pytania nie sprawiły jej kłopotu.