Eksploratorzy

Drewniany dwór w Wadowicach (woj. małopolskie, pow. wadowicki), po którym niestety nie ma już najmniejszego śladu, wybudował na początku XVII wieku starosta wadowicki Mikołaj Komorowski herbu Korczak - informacja o tyle znacząca, że obecny dwór nazywany jest "Mikołajem" - i to prawdopodobnie w tym właśnie miejscu, w pierwszej połowie XIX wieku został wybudowany klasycystyczny, murowany dwór.
Dwór wielokrotnie zmieniał swoich właścicieli, najczęściej na skutek koligacji rodzinnych, a jego ostatnim przedwojennym właścicielem był Jan Krobicki herbu Strzemię.
Po zakończeniu II wojny światowej majątek rozparcelowano, a dwór i zabudowania folwarczne stały sie własnością skarbu państwa.
Obecnie w dawnym dworze znajduje sie restauracja.















Dwór od strony zabudowań dworskich ... niestety zastawiony ciężarówką



Część zachowanych zabudowań dworskich

_________________
"Tylko dwie rzeczy są nieskończone: wszechświat oraz ludzka głupota, choć nie jestem pewien co do tej pierwszej"
Albert Einstein

Dwór został ostatnio nieco odświeżony. Nadal mieści się w nim restauracja.

Ciekawa jest historia fundatora pierwszego dworu murowanego w Wadowicach, którego imię "nosi", jeżeli można tak powiedzieć, obecny dwór. Jak nadmienił poprzednik, fundatorem tego dworu był Mikołaj Komorowski herbu Korczak, starosta oświęcimski i nowotarski. Niestety nie była to postać budująca. Był chciwy i niezwykle rozrzutny, znany z okrucieństwa i ucisku swoich poddanych, którzy, jak sami mówili, woleli śmierć niż życie pod władzą starosty.

Mimo, że na początku swojej drogi życiowej odziedziczył znaczne dobra to już w czasach młodości odznaczał się ogromną zachłannością i uwielbiał się procesować. Z powodu hulaszczego trybu życia stracił część majątku. Starał się jednak zrekompensować uszczerbek stanu posiadania fałszowaniem monet oraz trudniąc się rozbojem. Okradał kościoły i majątki sąsiadów. Nie darował także chłopom oraz kupcom. Gdy próbowano go oskarżyć o rozboje i bicie fałszywych monet po prostu kazał zabijać świadków. Groził nawet Mikołajowi Zebrzydowskiemu, fundatorowi Kalwarii Zebrzydowskiej, że zburzy świeżo wzniesione kaplice kalwaryjskie.

Gdy już się nieco wyszalał, zakupił w 1624 roku od mieszczan wadowickich grunty obok starostwa wadowickiego i wzniósł murowany dwór. W dworze tym zmarł w 1633 roku, ale został pochowany w Suchej.

Obecny wygląd dworu to efekt przebudowy dworu starosty Mikołaja Komorowskiego, przeprowadzonej przez Jana lub Mikołaja Fischerów, właścicieli dworu od roku 1813.

Jeszcze dodam, że klasycystyczny dwór Fischerów, posiadał pierwotnie na elewacjach dekorację figuralną z postaciami królów Polski i posągami świętych. Po rozbiorach władze austriackie nakazały zdjąć te elementy. Niektóre posągi świętych ocalili chłopi. Posąg Madonny stojący w niszy elewacji bocznej, jest znacznie późniejszy i nie pochodzi z tego wystroju.

Wewnątrz dworu zwraca uwagę owalny salon z niszami i kolumnami, nakryty plafonem zdobionym kasetonami i malowanym fryzem.