Eksploratorzy

Bremen (Niemcy)

Nad brzegiem rzeki Weser, na północ od Bremen, w dzielnicy Rekum stoi największy bunkier na terenie Niemiec.

Bunkier "Valentin" powstał jako fabryka U-Bootów, a właściwie końcowa hala montażowa, w której okręty podwodne Typ XXI miały być składane z elementów prefabrykowanych w innych zakładach. Tutaj miały być wodowane i opuszczać fabrykę poprzez zatokę na rzece. Bunkier nigdy nie został ukończony i nie rozpoczęto w nim produkcji.

Plany budowy bunkra powstały na początku 1943 roku. Wiosną rozpoczęto przygotowania do budowy (jednocześnie powstawały plany dla nowych okrętów - Typ XXI) a latem ruszyły prace ziemne, sprowadzono ludzi do okolicznych obozów pracy. Tysiące więźniów pracowało w nieludzkich warunkach przy budowie, wielu z nich zginęło. Bunkier miał zostać oddany do użytku na początku 1945 roku. Szacuje się, że został ukończony w 85%. Pod koniec marca 1945 brytyjskie i amerykańskie samoloty zbombardowały bunkier. Uszkodzenia nie były ogromne (m.in. 2 kilkumetrowe dziury w stropie). Dalsze prace zostały wstrzymane.

Po wojnie był wykorzystywany przez armię jako hale magazynowe. Kilka lat temu postanowiono utworzyć tu miejsce pamięci. Prace trwają. Środka niestety nie odwiedziłem, wycieczki są od czasu do czasu organizowane.


Bunkier jest ogromny. Już wjeżdżając do miejscowości góruje nad otaczającą go zabudową jednorodzinną. Wysokość powyżej 20 metrów. Najlepiej widoczny z lotu ptaka, jego najdłuższa elewacja - ponad 420m jest obrośnięta drzewami, więc niewiele widać.


Od wschodu:






w oddali widoczny początek drugiej, szerszej połowy bunkra, z bramą





ta część została po wojnie przywrócona do użytku

w dalszej części widoczne w kilku miejscach uszkodzenia

początkowa część północnej elewacji jest widoczna, dalej widok utrudniają wysokie drzewa





mniej więcej połowa bunkra - tutaj rozpoczęto budowę ścieżki dla zwiedzających, schody prowadzą przez dawną stację mieszania betonu

ta część była pozostawiona po wojnie samej sobie

po kilkuminutowym spacerze ukazuje się zachodnia ściana z bramą, którą okręty miały opuszczać fabrykę



śluza zasłonięta wałem i prawie stumetrowa ściana



końcowa hala produkcyjna - tutaj U-Booty miały być wodowane

boczna brama prowadzi przez sąsiednie hale na zewnątrz





ściany bunkra mają 4,5m, a stropy dochodzą do 7m



ściana południowa z widoczną wspomnianą bramą



U-Booty po zmontowaniu miały tędy przepływać do rzecznej zatoki

zawsze te drzewa - nic nie widać, ale pewnie na tym ujęciu cały bunkier nie mieści się w kadrze


W otoczeniu widoczne ślady dodatkowych schronów itp.

Rysunek z http://www.geschichtslehrpfad.de/valentin/valentin.htm

Tak jak wcześniej napisał Petrus, schron przeciwlotniczy Valetin zbudowano w celu ochrony hali montażowej łodzi podwodnych.
Zakładano seryjny montaż U-Bootów typu XXI. Docelowa produkcja to 14 jednostek miesięcznie. W tym celu ułatwienia montażu podzielono konstrukcje łodzi podwodnej na 8 segmentów. Segmenty te były wykonywane w innych zakładach. Miały być dostarczane do Valentin za pomocą barek. Rozładunek następował za pomocą suwnicy i udźwigu 200 ton (czerwona 3). Dowożone segmenty miały wagę do 165 ton. Segmenty umieszczane na wózkach jezdnych przemieszczano na kolejne stanowiska montażu oznaczone (niebieskie 1-13). Przewidziano powierzchnię dla składowania segmentów w celu utrzymania rytmiczności produkcji. Dla 16 segmentów (2x8 segmentów) przeznaczono powierzchnię w części schronu oznaczonej 4 (czerwone) lub dodatkowo na zewnątrz 5 (czerwone).

W pierwszej kolejności wykonywano prace, które ułatwiała segmentowa konstrukcja łodzi. Przed rozpoczęciem prac spawalniczych segmentów należało ustawić jednostki napędowe (silnik diesla) w trzecim segmencie, jak i balast betonowy umieszczany w każdym segmencie.
Na stanowiskach 1-8 (niebieskie) wykonywano prace spawalnicze na zewnątrz i wewnątrz kadłuba. Od 9 (niebieskie) stanowiska montowano podzespoły układu peryskopu i chrap. Załadunek akumulatorów realizować miano przy pomocy specjalnego dźwigu. Ostatnim stanowiskiem (suchym) wyposażania łodzi jest 12 (niebieskie).
Stanowisko 13 (niebieskie) miało służyć do przeprowadzania próby szczelności łodzi przy zanurzeniu równym 22 metrów. W tym celu spiętrzano wodę przy pomocą śluzy. Po pozytywnym przejściu próby szczelności miano sprawdzać jednostki napędowe po wcześniejszy zatankowaniu pliwa.

Wschodnią część schronu (prawa część schematu, 1 czerwone) przeznaczono na zaplecze techniczne. Tu znajdowały się magazyny części wyposażenia łodzi i oprzyrządowania niezbędnego do produkcji. Przewidziano również konieczności awaryjnego zasilania stoczni w elektryczność. W pomieszczeniach miano umieścić agregaty prądotwórcze. Całość miała być ogrzewana przez własną kotłownię. Miano dostarczać nagrzane powietrze za pomocą układu wentylacyjnego.

Więcej na ciekawej stronie internetowej http://www.geschichtslehrpfad.de/valentin/valentin.htm. Schron również miałem możliwość oglądania tylko z zewnątrz. Jest jedną z kilku tak wielkich niemieckich budowli. Kolejny równie ciekawy blockhaus znajduje się w Pas-de-Calais w pobliżu miejscowości Éperlecques. W równie potężnym schronie umieszczono montownię rakiet V-2.

_________________
Przenikliwy chłód stali i betonu: http://hauba.pl/linia-molotowa-rejony-u ... owej-zsrr/