Eksploratorzy

Niewielka wieś Banjevci leżąca nieopodal jeziora Vrańskiego nie jest miejscem ani szczególnym ani historycznym i pewnie nigdy byśmy tam nie zawitali gdyby nie fakt, że postanowiliśmy ominąć utarte szlaki w postaci "jadranskiej magistrali" i dotrzeć do Vrany tak zwanymi opłotkami.
Po drodze mignęła nam wśród drzew stara kaplica co z oczywistych względów zmusiło nas do zjechania z głównej drogi i już po chwili stanęliśmy przed bramą cmentarza.
Nie mam żadnych informacji na temat tego cmentarza więc i trudno określić nawet przybliżoną datę jego powstania, ale niewykluczone, zważywszy na bliskość Vrany i historię jej okolic, że początków istnienia cmentarza można szukać nawet w XVIII lub na początku XIX wieku.
Nie to jest jednak ważne.
Cmentarz ten jest kolejnym przykładem specyficznego, jak dla obserwatora z naszej części Europy, podejścia Chorwatów, a pewnie i wielu innych mieszkańców Półwyspu Bałkańskiego, do śmierci i miejsca pochówku zmarłego.
Swoją relację ograniczam jedynie do starszej części cmentarza, ale z kronikarskiego obowiązku informuję, że o rzut kamieniem od tego miejsca znajduje się nowsza część cmentarza, która jest obrzydliwie nowoczesna i obrzydliwie nijaka.

















Nieśmiertelne, sztuczne kwiaty (ze względu na klimat rozsądne rozwiązanie), tym razem w nowoczesnej oprawie ...



Wprawne oko od razu wyłapie miejsce gdzie nowe "zachodzi" na stare



Kolejna bezimienna płyta











A tu już istny bałkański kogel-mogel



Stare wymieszane z nowym



Czyli istny bur ... znaczy się bałagan na kółkach



Najnowsze nagrobki z tych najstarszych już ledwo czytelne







Jeszcze tylko widok na współczesną część cmentarza



I fragment muru okalający starą część

_________________
"Tylko dwie rzeczy są nieskończone: wszechświat oraz ludzka głupota, choć nie jestem pewien co do tej pierwszej"
Albert Einstein