Eksploratorzy

Żydzi w Miechowie (woj. małopolskie) pojawili się w XIX w. Na początku XX w. stanowili prawie połowę mieszkańców. Cmentarz powstał 1882r. między obecnymi ul. Powstańców 1863r. i ul. Pęckowskiego. Do dziś zachował się tam podobno dom przedpogrzebowy, ale jakoś nie mogę odnaleźć go na zdjęciach.





Szukaliśmy cmentarza kierując się wskazówkami z http://www.kirkuty.xip.pl/miechow.htm, czyli od strony ul. Powstańców 1863 roku, skręcając za posesją o numerze 56, na której stoi stary zaniedbany domek. Za domkiem wiodła pod górę wąska ścieżka między chaszczami. Z perspektywy czasu jednak widzę, że trzeba było wcześniej skręcić z ul. Powstańców w prawo (chyba w Pęckowskiego), tam zaparkować i kierować się w lewo ku nieużytkom. Niewiele ocalało z tego kirkutu, ponieważ w czasie II wojny światowej Niemcy używali macew do utwardzania dróg, a miejscowi do obkładania studni.

Na końcu dróżki wśród dorodnych pokrzyw i innej zieleniny widać dwa pomniki.

Na jednym znajduje się napis : "Tu spoczywa około 35 ofiar żydowskich, którzy zostali zamordowani przez zbirów hitlerowskich dnia 23 XI 1942 r., m. innymi Rachela Strosberg, córki Lola i Dora z Brzeska Nowego".



Na drugim pomniku znajduje się Gwiazda Dawida, hebrajski skrót zwrotu "tu pochowani", nazwiska ofiar z rodziny Strosberg oraz hebrajskie litery TNCBH, co oznacza: "Niech dusza jej będzie związana w wieniec życia wiecznego" ("Techi Niszmato Crura Becror ha-Chaim").

Wasze dojście było bardzo prawidłowe. Zachowany dom przedpogrzebowy, a zarazem dom stróża to właśnie ten "stary zaniedbany domek" Szliście obok niego. Cmentarz zaczynał się zaraz za nim. W 2008 roku wyglądał tak:

_________________
Rybniccy Żydzi
Szuflada Małgosi

A to dopiero Nigdy bym na to nie wpadła, że to dom przedpogrzebowy. Prawdę mówiąc nieźle się nagłowiliśmy zanim wpadliśmy na pomysł, że ten domek to właśnie szumnie nazwana "posesja nr 56". Koło domu kręciło się dwóch mężczyzn, być może mieszkańców. Za domem trawa była wysoka. Nie dostrzegliśmy ani kawałka macewy, więc nie sądziliśmy że to już teren cmentarza. Mężczyźni skierowali nas w kierunku pomników, ostrzegając że teren dosyć zaniedbany. Specjalnie też ich nie wypytywaliśmy, gdyż w ich oczach czytaliśmy pewność co do naszej domniemanej narodowości

Dodam kilka aktualnych zdjęć cmentarza.